Mirjam Mous
wie is Mirjam Mous?
Mirjam Mous (7 november 1963) groeide op in Made. Haar vader was kunstschilder en haar moeder de dochter van de slager. Broers of zussen had Mirjam niet. Toch verveelde ze zich nooit, want ze las alles wat ze maar te pakken kon krijgen. Het liefst dikke pillen, want dan duurde het langer voordat ze afscheid moest nemen van de personages. Zelf heeft Mirjam geen kinderen. Ze woont met haar man Wim in een herenhuis in Breda, waar ze ook haar werkkamer heeft. Het is een fijne plek om ongestoord te kunnen schrijven. Meestal boeken, maar ook verhalen voor bundels, tijdschriften en lesmethodes. Wat Mirjam in de eerste plaats wil, is iedereen aan het lezen krijgen. Ook kinderen of jongeren die liever computerspelletjes spelen en boeken maar saai vinden. Daarom gebruikt ze taal die dicht bij de doelgroep ligt en geeft ze de verhalen veel vaart en humor. De kinderen die zij in haar klas heeft gehad, bleken behoefte te hebben aan dat soort boeken. Mirjam heeft vele verschillende boeken geschreven waarvan er ook een is verfilmd (Boy7).
vragen gesteld aan Mirjam Mous.
Waarom bent u begonnen met schrijven?
"Ik vind lezen zelf heel leuk, en ik wil graag meer mensen aan het lezen krijgen. Vooral de mensen die zeggen: "lezen is stom!" Dit doe ik door middel van humor en leuke dingen in het boek te verwerken. Dat is echt mijn hoofdreden, ik vind lezen zelf zo geweldig!"
Je las als kind veel, wat waren je lievelingsboeken? Lees je nu nog veel, heb je favorieten/voorbeelden?
"Mijn lievelingsschrijfster was Enid Blyton: De vijf detectives, Op avontuur, Pitty op kostschool. Ook Jan Terlouw, Thea Beckman en Evert Hartman las ik graag.
Ik lees nog regelmatig kinder- en jeugdboeken. Wim Hofman en Bart Moeyaert vanwege hun prachtige taalgebruik. Mirjam Oldenhave werkt inspirerend omdat ze goed natuurlijke dialogen kan schrijven. Ik geniet ook erg van spannende series zoals Gone en De Hongerspelen."
Wat vind je het leukst / moeilijkst / bijzonderst aan schrijfster zijn?
"Het leukst: enthousiaste reacties van lezers, dat ik bijna nooit de wekker hoef te zetten, dat ik lekker in mijn eentje op een stil en rustig plekje kan werken.
Het moeilijkst: het is een onzeker beroep. Als je ziek bent of geen boeken verkoopt, verdien je ook niets.
Het bijzonderst: je zit in je eentje te ploeteren maar daarna trekt je boek de wijde wereld in. Niet alleen in Nederland maar ook in bijvoorbeeld Korea en Polen wordt Boy 7 gelezen. En dat boek heb ik dan gemaakt!"